Prevodiocem se zvanično smatra osoba koja usmeno prevodi razgovor dvoje sagovornika koji razgovaraju licem u lice ili telefonski. Dakle, prevodilac je samo ona osoba koju bismo zamislili da daje simultani prevod. Težina odgovornosti prevodioca nije za obe strane koje učestvuju razgovoru, već samo prema osobi koja je upošljava. Od prevodioca se očekuje da dobro prevede razgovor, bez nesporazuma, a odgovornost za rečeno ostaje na govornicima.

Sudski tumač je nešto drugo

Sudski tumač se još naziva i sudski prevodilac jer je sudski tumač osoba ovlašćena od strane suda koja izdaje ovjereni prevod dokumenata i koja svojim potpisom i pečatom garantuje da je prevod vjeran originalu. Njihova uloga je važna u javnim državnim ustanovama koje učestvuju u međudržavnoj saradnji, bilo da je reč o ekonomskom sektoru, međunarodnoj politici ili saradnji institucija za suzbijanje kriminala.

Sudski tumač je jezički profesionalac koje usluge koristi sud za svoje potrebe, a mogu ih koristiti i pravna i fizička lica. Iako je sudski tumač dužan da prihvati svaki poziv suda, sa tim i propisanu tarifu za svoje usluge, sudski tumač je slobodan da bira poslove koje će prihvatiti od fizičkih i pravnih lica i da predloži cijenu koju sudski tumač želi za svoj rad. Osnovna razlika između prevodioca i sudskog tumača jeste ta što sudski tumač posjeduje pečat sa svojim imenom i registrovanim brojem, kojim ovjerava svoje prevode. To znači da sudski tumač tim pečatom garantuje istovjetnost prevedenog teksta sa originalnim. Bez te specifične dozvole prevodioci nemaju ovlašćenje i moć da potvrde da je neki dokument koji su preveli na svoj maternji ili na svoj radni jezik ne odudara od originala. Dokumenta koja prevodi sudski tumač su prevodi pravnih akata, izvodi iz matičnih knjiga, uvjerenja, državljanstva, zbog čega je zaista važno da država brižljivo bira ko i pod kojim uslovima smije obavljati posao koji radi sudski tumač.

Sudski tumač se postaje posebnim konkursom

Ministarstvo pravde raspisuje konkurs u kojem propisuje detaljno šta su uslovi koje treba da ispuni budući sudski tumač,. Ne postoji zakonom utvrđeni period na koji se konkurs dešava – propisi kažu da Ministarstvo pravde procenjuje kada je na tržištu potreban novi sudski tumač. To znači da konkursa može da ne bude godinama, ali i da sudski tumač bude tražen svakog mjeseca (doduše , u različitim opštinama ili u vanrednim okolnostima kao što je iznenadna smrt jedinog sudskog tumača za neki jezik). Okvirno rečeno u praksi se konkurs raspisuje jednom godišnje i to samo za opštine u kojima postoji potreba da se zaposli novi sudski tumač za određeni jezik.

Ukoliko sudski tumač, tj. kandidat nije osoba sa završenim studijama filoloških fakulteta gdje bi diploma služila kao dokaz o znanju jezika, budući sudski tumač treba da dostavi sertifikat o znanju jezika.